Apartheidsmuseum

Het eerste volk wat Afrika bewoonde zijn waarschijnlijk de bosjesmannen.  In 1487 zette de eerse Europiaan (een Portugees) zijn voet in zuid Afrika. De ontmoetingen tussen de huidige bevolking en de Europeanen waren niet echt succesvol. De Afrikanen waren bang voor de machtige schepen en wapens van de Europianen en er volgden bloedige slachtpartijen.

In 1647 arriveerden de eerste Hollanders in de Kaap, niet uit vrije keus maar omdat zij schipbreuk leden. Ruilhandel hield de Nederlanders in leven. En eenmaal terug in Nederland besloten zij om een permanente bevoorraadingspost te stichten in de Kaap. Er werden groentetuinen en dergelijke neergezet. De lokale bevolking verzette zich hiertegen. Er werd besloten om de lokale bevolking van de Nederlanders weg te houden.

Er ontstond een tekort aan arbeiders bij de Nederlanders. Maar Jan van Reeback (Eerste Hollander) verbood nadrukkelijk lokale mensen in te zetten. Er werden arbeiders geinporteerd vanuit het verre Oosten. Veel van deze mensen bleven na hun contractperiode als boer werken in zuid Afrika.

Uiteindelijk ging de Nederlandse bevoorraadingspost (de VOC) failliet en de Britten namen de handel over.  De Nederlandse boeren trokken de binnenlanden in en zo ontstonden er nieuwe republieken, zoals de Oranje vrijstaat.

Er volgden oorlogen tussen de Engelsen en de Nederlands boeren omdat er goud gevonden werd waar beide partijen in geintereseerd waren. Er volgden bloedige oorlogen en uiteindelijk werd in 1902 het vredescontract gesloten in Pretoria.

Het besef dat de zwarten in volle meederheid waren, maakte dat de Britten en de Nederlanders zich samen gingen voegen om een nieuwe partij op te zetten. Dit werd de nationale partij voor en door blanken.

Al snel kwam deze partij aan de macht en werden er veel regels voor rassenscheiding ingevoerd. Onder de naam apartheid werden veel rechten ontnomen aan de kleurlingen. Gemengde huwelijken werden verboden, er werden aparte scholen voor zwarten opgericht, zwarten moesten specicalen paspoorten bij zich hebben. Hadden ze dit niet dan werden ze gearresteerd.

In 1961 besloot Engeland zich terug te trekken uit Afrika omat de sfeer steeds grimmiger werd. De in Nederland geboren Hendrik Verwoerd werd de nieuwe premier. Onder zijn bewind werden zwarte mensen uit hun huis geplaatst en overgeplaatst naar townships buiten de stad.

In 1976 kwam de zwarte bevoling in opstand tegen alle regels Dit leide tot studenten deomonstraties, waarin de politie inschoot op de jonge menigte. Al snel gingen veel landen over tot economische sancties tegen zuid Afrika.

De internationale druk op de regering nam toe en in 1990 werd de afkondiging van de discriminatiewetten gedaan. Een nieuwe president Nelson Mondela werd gekozen. Zuid Afrika voegde negen inheemse talen toe waardoor het aantal talen op elf is gekomen. (inclusief Engels en Afrikaans).

Na de strijd tegen de apartheid heeft Afrika een nieuwe strijd te voeren namelijk het aidsprobleem, zo'n 13 % van de bevolking is besmet met aids.

18 jaar laten na de officiele afschaffing van de apartheid  maakt Zuid Afrika veel positieve ontwikkelingen door. Het land is een officiele democratie. Het gaat economisch beter dan ooit en meer mensen hebben kans op goed onderwijs en sociale voorzieningen.

Maar als je om je heen kijkt en met de Afrikanen spreekt merk je dat er toch nog veel problemen zijn. Officieel is de apartheid afgeschaft maar er leven nog steeds veel zwarte mensen in townships waar slecht onderwijs is en weinig sociale verzieningen zijn.

Veel  van deze mensen overleven door dingen te maken en te verkopen, bijvoorbeeld op de straat. Maar ook zie je veel schrijnende gevallen van straatkinderen die bedelen Wat je ook veel ziet is (In mijn ogen) modernse slaverij. In veel huishoudens werken zwarte mensen om het huishouden te doen, natuurlijk zorgt dit ook voor veel werkgelegenheid. 

Als bezoeker van dit land weet ik dat er geen apartheid meer is maar mijn ervaring is dat je toch veel apartheid tegenkomt (zie wat hierboven geschreven staat).